Angst wordt je met de paplepel ingegoten
Angst, een basisemotie van de mens die soms een blok aan je been kan zijn. Angst wordt vaak gezien als een negatieve emotie, maar zonder angst kan een mens niet leven. Angst waarschuwt ons voor eventueel gevaar en is daardoor een prima bescherming.
Maar wat als je gewaarschuwd wordt en er dreigt geen gevaar?
Dan praat je over irrreële angst. Angst die niet gegrond is, maar wel duidelijk voelbaar is. Je onderbewustzijn, die onder meer je emoties regelt, is dan verkeerd geprogrammeerd en waarschuwt je voor gevaar wat er niet is. Het vervelende van deze programmering is dat het steeds vaker waarschuwingen gaat geven en daardoor groeit je angst en wordt je voor steeds meer situaties angstiger. Je raakt vaak in een isolement en schaamte voert de boventoon.
Medicatie kan de scherpe randjes eraf halen, maar je onderbewustzijn resetten doet het niet. Therapie kan een poging wagen, maar na verloop van tijd duikt de angst weer op en voor je het weet ben je weer terug bij af.
Het werkelijk opsporen van angst is erg moeilijk, omdat er maar weinig mensen toegang tot het onderbewustzijn hebben. Bénazir heeft deze toegang. Jarenlang onderzoek, ervaringen en informatie vergaren heeft ervoor gezorgd dat het nu mogelijk is om angsten op te sporen.
Waar komen je angsten vandaan, wat voor invloed heeft het op je kinderen en je omgeving? Hoe kan ik angsten voorkomen? Waarom is de ene mens ‘vatbaarder’ voor angsten dan de ander?
Allemaal zaken die belicht worden tijdens de workshop ‘Inzichten in je angsten’. Een nuchtere workshop die geen therapie is, maar laat zien wat er allemaal op het onderbewustzijn van de mens staat opgeslagen.
Angst hoeft niet meer je leven te beheersen. Angst kun je terugbrengen naar de emotie zoals het bedoeld is. Want irreële angst wordt je letterlijk met de paplepel ingegoten.
Overwin je je angst om je leven een toekomst te geven?
HCP | Heel Communicatief Persoon
Dat er kinderen zijn die gevoeliger zijn dan andere kinderen is niet nieuw. Er bestaat een groep mensen die extra voelsprieten hebben uitstaan en daardoor meer kunnen voelen dan anderen. Dat is ongeveer 20 % van de bevolking en dat zijn Hoog Sensitieve Personen. Langzamerhand wordt deze groep (h)erkend en gaat men ‘rekening’ houden met hun extra voelsprieten. Nu is er een nieuwe groep kinderen ‘opgestaan’ en die zijn vele malen gevoeliger dan de HSP-ers. Ik noem ze de HCP-ers.
HCP
Het zijn kinderen die werkelijk hun hele communicatieve stelsel gebruiken om informatie te krijgen, maar ook om te communiceren. Je moet daarbij denken aan kinderen die op paranormaal gebied zo uitzonderlijk ontwikkeld zijn dat ze telepathisch, helderziend, helderhorend, helderruikend, heldervoelend, helderwetend en soms psychokinetisch zijn. Vandaar dat ik de naam HCP eraan verbind, omdat dat staat voor Heel Communicatief Persoon Deze groep kinderen kom ik de afgelopen tien jaar steeds vaker tegen en dat brengt ook de nodige uitdagingen met zich mee. Waar een HSP-er 10, soms 20 keer meer informatie ontvangt ligt het bij een HCP- er vele malen hoger. Doordat alle zintuigen op zenden én ontvangen staan kan er soms wel 100 á 120 keer meer informatie binnenkomen dan bij een ‘normaal’ mens.
OVERPRIKKELING
Het ontvangen van meer informatie is niet altijd prettig, vooral als je niet weet wat je met de informatie moet doen. Bij HSP-ers ontstaat er vaak een overprikkeling die duidelijk in hun gedrag te zien is. Ze sluiten zich af of ze krijgen druk gedrag.
Een HCP- er daarentegen krijgt vaak ook psychische en fysieke problemen zoals: slaapproblemen, verlatingsangst, moeilijk corrigeerbaar gedrag, depressiviteit, faalangst, sociale problemen, teruggetrokken gedrag en/ of druk gedrag, angsten woedeaanvallen en agressief gedrag. Steeds meer zie je dat HCP- ers al op jonge leeftijd in de psychiatrie terechtkomen waar uiteindelijk geen sluitende en in de regel vooral een onbevredigende diagnose gesteld zal worden.
AFSLUITTECHNIEKEN
Als je er voor wil zorgen dat een HCP – er minder overprikkeld raakt dan moet je ervoor zorgen dat ze een goede, makkelijke en snelle afsluittechniek krijgen, zodat ze te veel prikkels kunnen weren.
In de loop der jaren heb ik me toegespitst op deze groep ‘nieuwe’ kinderen en heb behalve afsluittechnieken ook plannen van aanpak ontwikkeld omdat het voor ouders vaak een hele uitdaging is om een Heel Communicatief Kind op te voeden. Het begint met informeren en observeren om daarna een passend pedagogisch plan te maken.
Ieder kind is uniek en vaart zijn eigen weg. Dat doet een HCP-er ook, maar als ouders moet je wel aan het roer staan.
Beelddenken
Beelddenken is denken in beelden in plaats van in woorden. Tot ongeveer het vierde levensjaar maakt de mens meer gebruik van beelden dan van woorden. Als de taal zich verder gaat ontwikkelen, dan stapt men langzamerhand over van beelden naar woorden. Deze overstap maakt niet iedereen en die mensen worden dan ook beelddenkers genoemd.
WOORDEN EN BEELDEN
Er zijn twee manieren van denken: verbale begripsvorming en non-verbale begripsvorming. Verbale begripsvorming is het denken in woorden en non-verbaal is het denken in beelden. Als we geboren worden, maken we uitsluitend gebruik van de non-verbale begripsvorming, oftewel het denken in beelden. 
Naarmate we ouder worden groeit onze woordenschat en schakelen we langzaam over op hoofdzakelijk verbale begripsvorming, oftewel het denken in woorden. Slechts een kleine groep mensen schakelt niet over op woorden en blijft voornamelijk in beelden denken. Als mens denken we zowel in woorden als in beelden, maar het ene zal veel dominanter aanwezig zijn dan het andere.
SNELLE DENKER
Woorddenkers maken gebruik van bewuste processen, want woord voor woord wordt er een zin gevormd. Dat gaat meestal net zo snel als dat men spreekt. Iemand die normaal spreekt produceert ongeveer 150 woorden per minuut. Dat komt neer op 2 ½ woord per seconde. Bij beelddenkers gaat het proces op een andere wijze, namelijk onbewust. Het ene beeld roept razendsnel het andere beeld op waardoor het denkproces vele malen sneller verloopt dan bij woorddenkers. Waar een woorddenker 2 ½ woord per seconde haalt, kan een beelddenker makkelijk 80 of meer beelden per seconde halen. Omdat men met het onderbewustzijn te maken heeft, kan men het non-verbale proces moeilijk doorgronden en meten. Dit proces zorgt er wel voor dat een beelddenker razendsnel een probleem overziet en tot een oplossing kan komen. Het ene beeld wordt namelijk gevolgd door het andere, totdat er een oplossing is. Een beelddenker beleeft als het ware de situatie heel snel in gedachten. Deze manier van denken heeft een groot voordeel, want het zijn vaak oplossingsgerichte mensen.
INFORMATIE VERWERKEN
We krijgen informatie binnen via onze zintuigen. We kunnen de informatie filteren in bruikbaar en niet bruikbaar. Doordat beelddenkers vaak observerend zijn, gebruiken ze de ogen om zoveel mogelijk informatie naar binnen te krijgen. Deze informatie slaan ze op in een apart beeldgeheugen waar alles verwerkt wordt. Doordat hun aandacht anders gericht is dan bij woorddenkers, nemen beelddenkers vaak andere dingen visueel waar. Hun visuele waarneming is daardoor beter ontwikkeld en ze kunnen mede door hun beeldveld het geheel goed overzien. Door hun snelle manier van informatie verwerken, kunnen ze binnen zeer korte tijd het geheel van een probleem overzien. Omdat ze de informatie in de vorm van beelden krijgen, is het voor hen moeilijk om het te vertalen naar woorden en komen ze daardoor verward en chaotisch over. Ze zullen ook snel alles benoemen met: dinges.
BEELDVELD
Het beeld dat wordt waargenomen door je ogen noem je het gezichtsveld. Het is het veld dat je ziet met je ogen. Maar wat nu als je je ogen dicht doet en je je iets moet voorstellen? Ook dan maak je gebruik van een bepaald punt. Dit punt noem je het beeldveld, omdat je geen gebruik maakt van je gezichtsvermogen, maar van je voorstelling, oftewel je opgeslagen beelden. Het beeldveld bevindt zich ongeveer 10 centimeter boven je hoofd. Als je in gedachten naar iets kijkt, dan wordt het beeld gevormd vanaf dat punt. Bij woorddenkers zit dit cameraatje vast en daardoor wordt het beeld altijd vanuit een vast punt gevormd. Beelddenkers hebben echter een flexibel cameraatje. Ze zijn in staat om hun beeldveld alle kanten op te laten draaien, waardoor ze bijvoorbeeld een object in gedachten van alle kanten kunnen bekijken. Het flexibele beeldveld kan een handicap zijn in een wereld van woorddenkers als je niet weet hoe je ermee om moet gaan.
GAVE
Dat beelddenkers in een wereld van woorddenkers vastlopen, dat is een onderschat probleem. Het onderwijssysteem is gericht op verbale begripsvorming, oftewel taal. Er wordt dan gedacht in klanken, symbolen en vormen. Dit langzame proces kan een beelddenker in de weg gaan staan, omdat zijn aandacht door iets totaal anders wordt getrokken. Leer- en concentratieproblemen kunnen het gevolg zijn, ondanks het feit dat je te maken hebt met iemand die misschien wel 32 keer sneller denkt. Een beelddenker is gewend om zijn motor continu op de volle snelheid te laten rijden, terwijl het leersysteem hem dwingt om stapvoets te gaan. Het wordt daarom tijd dat ook deze kinderen hun eigen tempo mogen bepalen, zodat ze kunnen laten zien dat beelddenken een gave is.
Bianca
Als contextuoloog leg ik de drie p’tjes naast elkaar om een casus vanuit diverse invalshoeken te kunnen benaderen: psychologie, pedagogie en parapsychologie.
Ik heb het vermogen om direct in contact te komen met het onderbewustzijn van de mens, waar vele onbewuste processen zijn opgeslagen, waaronder angsten, woede, verdriet en blokkades.
Mijn specialisatie is het telepathisch communiceren met met name kinderen die slaapproblemen, angststoornissen, woedeaanvallen, concentratieproblemen, communicatieproblemen en onverklaarbare klachten hebben. Het kind laat zelf aan mij zien wat het probleem is, waardoor het vaak op een eenvoudige manier opgelost kan worden.
Als contextuoloog krijg ik op onder andere paranormaal gebied veel vragen die te maken hebben met kinderen. Ouders weten vaak niet wanneer het onzichtbare vriendje van het kind een denkbeeldig vriendje is, of dat er sprake is van een paranormale ervaring. Door mijn ruime ervaring, zowel op psychisch als fysisch paranormaal gebied, ben ik in staat om te kunnen analyseren of er sprake is van paranormaliteit of dat het probleem op een ander vlak gezocht moet worden.
Maar ook volwassenen die paranormale ervaringen hebben richten zich tot mij met vragen. Afhankelijk van de vraag, kan ik op diverse gebieden hulp bieden. Soms kan het een eenmalig hulpcontact zijn of in complexere gevallen een intensievere begeleiding. Ik bied diverse praktische workshops voor zowel volwassenen als kinderen.
Afsluittechnieken die ikzelf ontwikkeld heb zoals b.v. ritsen, knippen en bubbelen. Deze zorgen ervoor dat duizenden HSP-ers op een makkelijke en simpele manier zich kunnen wapenen tegen negatieve energie.
Ieder jaar ontwikkel ik diverse NIEUWE afsluittechnieken voor volwassenen en kinderen. Waarom? Energie is voortdurend in beweging en daardoor ontstaan er steeds weer nieuwe inzichten waar men eerst geen weet van had. Dat heeft direct invloed op de mens en daarom is het belangrijk om keer op keer de afsluittechnieken bij te stellen. Maar ieder mens is ook uniek en daarom is het goed om te kijken welke afsluittechniek het beste bij de persoon past. Kinderen leren zichzelf al vanaf 2 1/2 jaar afsluiten d.m.v een simpele ritshandeling die slechts enkele seconden duurt.
Cursisten krijgen via een besloten forum tips en handvatten als de afsluittechnieken weer verbeterd zijn.
Innerlijke leegte | HSP vastlopers
Eenzaamheid is deze tijd nog steeds een taboe. Toch ervaren veel mensen een vorm van leegte in zichzelf en weten vaak niet waar deze vandaan komt. Een leegte die maar wat vaak opgevuld wordt door externe genotsmiddelen, hetgeen uiteindelijk tot verslavingen kan leiden.
Als HSP-er (Hoog Sensitief Persoon) ben je vaak erg gericht op je omgeving, omdat deze vaak onstabiel en veranderlijk is. Je voelt en ervaart allerlei dingen om je heen en begrijpt vaak niet wat je voelt en ervaart. Omdat je graag stabiliteit wilt hebben, ga je nog waakzamer worden en gooi je je voelsprieten nog meer uit om onverwachte gebeurtenissen zoveel mogelijk te voorkomen. Je wordt dus heel erg gericht op je omgeving. Met het richten op je omgeving lever je een stukje van jezelf in en gaat daardoor verder van jezelf afstaan. Je verliest letterlijk het contact met jezelf en weet dan vaak niet zo goed meer wat je precies wilt. Omdat je dit contact met jezelf verliest, ga je op zoek naar erkenning en bevestiging van anderen. Je wilt graag aardig gevonden worden en soms vertoon je dan please-gedrag. Doordat je niet altijd goed je grenzen aangeeft, gaat men vaak over je grenzen heen, waardoor je last krijgt van opgekropte woede. Als de druk van de woede te groot wordt, krijg je een spontane woede-ontlading. De uitbarsting staat dan vaak niet in verhouding tot hetgeen dat je boos maakt. Het is een snelkookpan die je open doet en waar de stoom vanaf komt.
Door genotsmiddelen te gebruiken zoals: alcohol, sigaretten, chocolade, junkfood en het kopen van allerlei dingen, beleef je heel even een streling van je eigen ik. Je eigen ik wordt heel even gevoed en krijgt dan aandacht. Deze aandacht voelt fijn en telkens als je weer de eenzaamheid voelt, vul je deze extern op door genotsmiddelen. Doordat je steeds vaker verlangt naar het fijne gevoel, ontstaat er een afhankelijkheid. Deze afhankelijkheid kan uitgroeien tot een verslaving. HSP-er hebben vaak te kampen met een vorm van innerlijke leegte die ze extern opvullen.
Wil je dit patroon doorbreken, dan zal je eerst ervoor moeten zorgen dat je minder omgevingsgericht wordt, waardoor je dichter naar jezelf toekomt. Door middel van technieken kun je als HSP-er op simpele wijze je voelsprieten intrekken die voor veel onrust en onstabiliteit zorgen. Met het intrekken van de voelsprieten voel je niet meer de gevoelens van anderen en de sfeer van de omgeving. Je eigen gevoel zal dan weer overheersen, waardoor je beetje bij beetje weet wat je voelt en ervaart. Op de workshop Leven Met Energie basis, die gericht is op onder andere HSP-ers, wordt uitgebreid uitgelegd hoe je dichter bij jezelf kunt komen. Als er sprake is van een verslaving dan is een gerichte therapie aan te bevelen. De leegte in jezelf kan alleen jij opvullen en geen enkel persoon of product kan dat doen.
Winterdip
Nu de blaadjes van de bomen langzaam eraf gaan vallen en de herfst zijn intrede doet, is er een groep mensen voor wie de dagen somber, zwaar en soms wel uitzichtloos worden. Een groep mensen die gevoelig zijn voor externe factoren zoals sferen, geluiden en seizoenen. Deze externe factoren kunnen de gemoedsstemming van een gevoelig persoon zoals een HSP-er (Hoog Sensitief Persoon) zo beïnvloeden dat deze zelfs in een winterdepressie kan raken.
Dat energie invloed heeft op mensen is al lange tijd bekend. Dat wij mensen ook uit energie bestaan en onze emotionele ontladingen voor vele obstakels kunnen zorgen in onze omgeving, is minder bekend. Als mens hebben we 6 basisemoties waarvan 4 min-emoties: angst, woede, verdriet en teleurstelling. Als we dus als mens alleen maar rustig op de bank zitten zonder iets specifieks te doen, dan zijn we op dat moment onbewust aan het ontladen. Dit zijn vaak min-emoties en die kunnen onze woonomgeving veranderen in een energetisch zwaar huis. Nu we meer binnen zitten en dus meer geconfronteerd worden met onze emotionele ontladingen, kan dit je in een neerwaartse spiraal doen belanden.
Een HSP-er neemt vaak veel meer waar op gevoelsgebied dan een niet HSP-er en zal in zo’n zware emotionele omgeving uiteindelijk onverklaarbare klachten krijgen. Een mens kan namelijk niet functioneren in een omgeving met min-energie zonder geestelijk of lichamelijk in te moeten leveren.
Vermoeidheid, lusteloosheid, stemmingswisselingen, negatieve gedachten en een depressief gevoel kunnen het gevolg zijn. Als er ook nog externe factoren, zoals het weer een rol spelen, dan zijn er weinig positieve punten, oftewel plus-energie die de boel omhoog kunnen trekken. Een HSP-er kan dan met de wisseling van de seizoenen zoveel last krijgen, dat er een depressief gevoel ontstaat, waardoor je het gevoel hebt dat je de komende winter maar met moeite kan doorkomen.
Hoe kun je dit verbeteren?
Door plus-energie, oftewel positiviteit aan je leven toe te voegen. Zowel van binnen als van buiten uit kan dat.
Je kunt door b.v. muziek waar je vrolijk van wordt al plus-energie toevoegen, maar ook door je focus te verleggen door naar de dingen te kijken die je hebt, in plaats van je tekorten te vergroten. Gezellig eten of een kopje koffie drinken kunnen al een bron van positiviteit zijn.
Dit zal direct invloed hebben op je binnenboeltje want als je jezelf richt op zaken waar je blij van wordt, zal je enige, maar zeer krachtige plus-emotie je naar een positieve hoogte tillen. Deze plus-emotie is zo krachtig dat het alle min-emoties doet vervagen.
Denk maar aan iemand die verliefd is: geluk is de plus-emotie en die voelt geen woede, angst of verdriet.
Het lijkt allemaal simpel, maar vaak ligt juist daar de oplossing.
Je gedachtegang kan je omgeving, maar ook je binnenboeltje positief veranderen, zodat uiteindelijk de serotonine (gelukshormoon) weer rijkelijk gaat vloeien en zijn werk gaat doen. En dat is een heel mooi hulpmiddeltje tegen een winterdip.
Wil je meer handvatten als HSP-er?
Dan is de workshop Leven Met Energie basis misschien wat voor jou.
Mijn kind loopt vast op school.
Merel is een meisje wat moeilijk meekomt op school. Ze is snel afgeleid en haar werktempo is erg laag. Alles om haar heen ziet ze en reageert erop, waardoor ze nauwelijks aan haar eigen werk toekomt. Dit tot grote frustratie van haar leerkracht, omdat ze al de hele trukendoos uit de kast heeft gehaald om Merel te kunnen motiveren en zo haar werktempo omhoog te krijgen. De onderwijsbegeleidingsdienst van de school heeft ook onderzoek gedaan naar Merels gedrag en ziet in de scores terug dat ze een rem heeft op haar verwerkingssnelheid. Haar verwerkingssnelheid is zo ontzettend laag ten opzichte van haar intelligentie, dat het zorgelijk is. Er zijn geen aanwijsbare redenen waarom ze zo reageert, dus de school en begeleidingsdienst lopen hierop vast.
Via een kort mailtje wordt mij verzocht of ik even mee wil kijken naar Merel, omdat men geen sluitend advies kan geven aan haar leerkracht. Als ik een foto bekijk van Merel, duik ik meteen in haar onderbewustzijn en zie dat Merel een kind is dat ontzettend veel informatie te verwerken heeft en daardoor meer tijd nodig heeft dan andere kinderen. Je kunt het vergelijken met een computer waar enorm veel programma’s tegelijkertijd op gedraaid worden: dan wordt deze trager dan normaal. Hoe hoger de capaciteit van de computer, hoe makkelijker het de programma’s kan draaien. Merel heeft een normale intelligentie, maar omdat er zoveel informatie verwerkt moet worden, neemt haar snelheid om de dingen te verwerken voortdurend af. Ze is daardoor heel erg snel afgeleid, heeft een laag werktempo en het lijkt alsof informatie niet of nauwelijks aankomt bij haar.
Wat is de reden dat Merel zo reageert?
Merel is een Hoog Sensitief Persoon, waardoor ze 10 keer meer informatie naar binnen krijgt dan een ander kind. Ze krijgt dus tien keer meer informatie te verwerken met haar normale intelligentie dan een ander kind. Dan is het logisch dat ze op de verwerking achterloopt vergeleken bij een ander kind.
Hoe kun je dit oplossen?
Het is belangrijk om eerst te achterhalen waarom Merel zoveel informatie naar binnen krijgt die ervoor zorgt dat ze overprikkeld raakt. Vaak in een omgeving met veel onzichtbare prikkels ontstaat er al een overvolle rugzak voor een HSP-er. Als de persoon dan in een omgeving komt waar ook nog onrust, rumoer, drukte en harde geluiden aanwezig zijn, dan is dit vaak de bekende druppel die de emmer doet overlopen. Wil je Merel handvatten bieden, zodat ze met haar gevoeligheid om kan gaan, dan moet je haar niet alleen afsluittechnieken leren, maar ook de ouders en leerkrachten handvatten bieden hoe om te gaan met een HSP-er. Men plaatst een HSP-er graag in een glazen kooitje, wat tijdelijk even rust geeft, maar op den duur een isolement teweeg brengt. Het is daarom van groot belang om een HSP-er niet alleen de afsluittechnieken te leren, maar ook binnen de school- en gezinsstructuren een kijkje te nemen. Kijk bijvoorbeeld goed naar de rust op de werkplek, maar ook naar de werksfeer en de veiligheid van het kind. Zo kun je een passend maat-advies geven waardoor leven met HSP een gave wordt in plaats van een handicap.
DELEN WAARDEER IK.
* Tijdens mijn gratis spreekuur, geef ik graag meer info.
Hoe ga je met een HSP-ertje om en/of paranormaal kind?
In mijn werk ontmoet ik veel paranormale kinderen. Net als bij andere kinderen is een paranormaal kind niet in een hokje te plaatsen qua gedrag en visie op het leven. Wel zijn er kenmerken die je ziet waardoor paranormale kinderen makkelijker te herkennen zijn. Er zijn hele theorieën en benamingen voor dit soort kinderen, maar ik heb een schroom om een kind dat stempeltje te geven. Ik benoem het liever als een niet doorsnee-kind.
Een kind dat paranormale ervaringen heeft en niet weet hoe het ermee om moet gaan, wordt er vaak angstig van. Het heeft al heel erg snel door dat het anders is dan andere kinderen, omdat het dingen kan waarnemen die een ander niet kan zien, ruiken, horen en/of voelen.
Als opvoeders kun je een belangrijke rol spelen in de ontwikkeling van een paranormaal kind. Door een kind serieus te nemen, zal het zich veilig voelen bij je en de ervaringen met je delen. Dit kan heel erg lastig zijn als je deze dingen zelf niet kunt waarnemen.
Maar ook de school kan een toevoeging zijn als hulpbank voor ouders en kinderen. Een kind dat regelmatig de school verzuimt, omdat het angstige nachten heeft gehad, zal in zijn schoolprestaties achteruit gaan. Ik adviseer vaak ouders om te kijken of er een mogelijkheid is om met school te bespreken wat er thuis gaande is. Sommige scholen staan er gelukkig heel erg open voor, maar helaas zijn er ook scholen die het lariekoek vinden. De scholen die er open voor staan, hebben vaak in de loop der jaren meerdere kinderen ontmoet die dit soort ervaringen hadden en hebben soms een vangnet waar ouders met hun vragen terecht kunnen.
Ongeveer 2 á 3% van onze kinderen heeft paranormale ervaringen. Dat betekent dat er op een gemiddelde reguliere basisschool toch wel meer dan tien kinderen rondlopen die hetzelfde ervaren. En als we dan ook nog de HSP-ers (20 %) erbij optellen komen we tot de ontdekking dat deze groep wel erg groot is, maar liefst 22 á 23 % van de kinderen is dus paranormaal.
Sommige scholen zijn dusdanig betrokken bij deze kinderen, dat ze zich graag laten informeren over wat er door zo’n kind heen gaat. Het gebeurt regelmatig dat ik word uitgenodigd om het een en ander toe te lichten, wat voor zowel de ouders als de school prettig is. Er wordt namelijk een brug geslagen tussen de twee werelden waar het kind in leeft.
Jammer genoeg zijn er natuurlijk ook scholen die het paranormale volkomen afwijzen vanwege hun geloofsovertuiging. Helaas moet ik dan concluderen dat er dan met twee maten wordt gemeten. In iedere religie aanbidt men iets onzichtbaars, iets wat nooit door anderen waargenomen is. Sterker nog: er worden kerken gebouwd, feesten georganiseerd en boeken over geschreven. Men heeft het over beschermengelen die over ons waken en voor ons zorgen, maar als een kind paranormale waarnemingen heeft, wordt dit naar het rijk der fabelen verwezen.
Ik vind het een verrijking dat kinderen in een dimensie kunnen kijken die niet iedereen kan waarnemen. Door hun onschuld, onbevangenheid en puurheid kunnen wij veel van hen leren. Paranormale kinderen zijn erg kwetsbaar, omdat zij door hun onbevangenheid vaak niet zien dat niet iedereen er open voor staat. We moeten voor ogen houden dat de buitenwereld hun spiegel is en deze spiegel is enorm vormend voor hun identiteit. Als het kind niet serieus genomen wordt, zal dit gevolgen hebben voor zijn zelfbeeld. De manier waarop het naar zichzelf gaat kijken is dan allesbehalve positief en dit zal de nodige gevolgen met zich meebrengen.
De juiste instelling vinden voor hoe we met een paranormaal kind om moeten gaan, is op dit moment misschien wel de grootste uitdaging. Moeten we het stimuleren door het tentoon te stellen of moeten we het integreren in de maatschappij?
Ik ben zelf een voorstander van het laatste. Dus niet: het is bijzonder en het vervolgens op een voetstuk plaatsen. Zie het als een gave, zoals er zovele zijn. Een kind dat uitblinkt in tekenen krijgt ook een compliment en wordt normaal behandeld. Zo moet ook met een paranormale gave omgegaan worden.
Als een kind paranormaal is, zijn vaak de verwachtingen te hoog gespannen, want het is immers een gave waar je wat mee moet doen.
Maar als je aardig kunt voetballen wil dat nog niet zeggen dat je prof moet worden. Als je liever bakker wordt, moet dat toch kunnen. Hetzelfde geldt voor een paranormale gave. Niet ieder kind met een gave wordt de nieuwe Derek Ogilvie of Char. Het moet de ruimte krijgen om zichzelf op zijn eigen niveau en eigen wijze te ontplooien. Maar het moet vooral zelf de autoriteit hebben over wat het wil worden. Door het kind op een voetstuk te plaatsen of door het op de voorgrond te zetten – op welke manier dan ook – creëer je een probleem waar het kind vroeg of laat tegenaan loopt. Gewend aan alle aandacht en belangstelling kan het kind zo misvormd worden, dat het zich verheven gaat voelen boven anderen
Ik hoop dat men voor ogen houdt dat je ook van dit voetstuk af kan vallen en dat die klap erg hard en traumatisch kan zijn. Dit geldt voor alle kinderen die een gave hebben: ze moeten leren dat ze niet beter, mooier of meer bijzonder zijn dan anderen. Ieder kind is bijzonder, met of zonder gave. Het is bijzonder omdat het is zoals het is.
In mijn gezin heeft iedereen een paranormale aanleg, maar we doen er erg luchtig over. Als ik weer een rare en melige bui heb, krijg ik vaak naar mijn hoofd geslingerd: mam, je spoort niet, want je ziet spoken. Dit houdt mij in evenwicht. Dat is waarschijnlijk ook de meest gezonde manier om kinderen met hun paranormale gave om te leren gaan: evenwicht creëren door het te relativeren. Mijn motto is dan ook: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.
HSP is geen handicap maar een uitdaging
Bianca is contextuoloog. Zij legt de drie p’tjes naast elkaar om een casus vanuit diverse invalshoeken te kunnen benaderen: psychologie, pedagogie en parapsychologie. Bianca heeft het vermogen om direct in contact te komen met het onderbewustzijn van de mens, waar vele onbewuste processen zijn opgeslagen, waaronder angsten, woede, verdriet en blokkades.
HUCK, DE ENE DAG LIEF, DE ANDERE DAG EEN DRAAK
Drie jaar geleden ben ik bij een mannetje van anderhalf jaar oud geweest, Huck, die enorme slaapproblemen had. Die problemen heb ik toen opgelost en hij kon weer slapen. Onlangs werd Huck vier jaar en ging hij naar de basisschool. Een spannende periode met veel veranderingen voor een kind. Dat had direct zijn weerslag op zijn gedrag. Huck kon zich maar moeilijk aanpassen en zijn gedrag was zeer wisselend. De ene dag was hij erg lief en de andere dag leek het net alsof een draak in hem huisde: hij beet, sloeg, schopte ieder kind en was enorm brutaal tegen de leerkracht.
OVERPRIKKELD
Omdat moeder een alleenstaande ouder was, zochten de instanties het probleem in de thuissituatie. Maar moeder Mel had haar zaakjes juist goed op orde en een echte oorzaak kon dus niet direct worden gevonden. Mel nam daarom weer contact met mij op. Om de oorzaak van zijn gedrag te kunnen achterhalen, legde ik contact met het onderbewustzijn van Huck. Direct liet hij me zien dat hij te veel informatie naar binnen kreeg en enorm overprikkeld raakte op sommige dagen.
MENSELIJKE SPONS
Tijdens mijn workshop Leven met energie kreeg Mel handvatten hoe ze met de overprikkeling van haar zoon om moet gaan. Huck moet zich gaan afsluiten, zodat hij als menselijke spons niet alle emoties en energieën van anderen opslurpt. Huck blijkt HSP-er te zijn en heeft behalve extra voelsprieten, ook een groot absorptievermogen wat emoties en energieën betreft. Een aantal dagen ging het goed, maar Huck viel telkens terug. Logisch, een mannetje van vier vergeet vaak dat hij zich af moet sluiten en heeft eigenlijk hulp nodig van school.
HSP
Mel, een zeer doortastende vrouw, stapte naar de school toe en vroeg of ik wat informatie mocht komen geven over Huck. De school stond niet te springen omdat men een hele andere verwachting had van mijn bezoek. Ik legde ze uit dat maar liefst twintig procent van de wereldbevolking HSP-er is. Velen van hen hebben lichamelijke en psychische klachten omdat ze overprikkeld zijn. In historie-rijke gebieden zie je vaak dat zeer zware energieën blijven hangen, die direct invloed kunnen hebben op HSP-ers.
Deze school staat in Arnhem en daar is in de tweede wereldoorlog veel gebeurd. HSP-kinderen, die dus die voelsprietjes hebben uitstaan, krijgen daarom in deze omgeving continu te veel informatie naar binnen. Zij laten dat meteen in hun gedrag zien met druk, ongeconcentreerd, opstandig en soms agressief gedrag.
ADHD’ER OF HSP’ER?
ADHD is slechts bij een klein percentage van de gediagnosticeerde kinderen een neurobiologisch probleem. Een groot percentage van de kinderen heeft te maken met een vorm van gedragsproblematiek. Een HSP-er die overprikkeld raakt, kan gedragsproblemen hebben. Gedragsproblemen die veel weg hebben van het gedrag van ADHD-ers. Als je nagaat dat 1 op de 5 kinderen HSP heeft, dan is het zeker de moeite waard om dit in een diagnose mee te nemen. Andere hooggevoelige kinderen sluiten zich juist af voor de vele informatie en lijken daardoor onbereikbaar, afwezig en soms zelfs apathisch. Ook met deze mogelijkheid moet men rekening houden als men een diagnose stelt.
HANDVATTEN VOOR HSP’ERS
Door deze kinderen handvatten te bieden zodat ze niet teveel prikkels naar binnen krijgen, voelen ze zich rustig van binnen. De chaos in hun hoofd wordt minder en ook het gedrag verbetert aanzienlijk. De directrice en Intern Begeleider van Huck z’n school, liet ik zien wat Huck rust kan bieden. De directrice was met stomheid geslagen. Bij haar gingen meteen alarmbelletjes rinkelen, omdat bepaalde puzzelstukjes voor een aantal andere kinderen ook op z’n plek vielen. Sindsdien wordt Huck door de leerkracht eraan herinnerd wanneer hij zich moet afsluiten, namelijk als er teveel indrukken op hem afkomen. Slechts een klein geheugensteuntje van de leerkracht zorgt er al voor dat Huck zich heerlijk ontspannen voelt en niet meer overprikkeld raakt. Een super win- win-situatie, want ik kwam voor Huck, maar weet dat ze op deze school nu ook anders naar andere zorgkinderen zullen kijken.
HSP-ertje aan het woord
Ik ben M. en vijf jaar. Ik woon in België.
Omdat ik altijd bang was van de stemmen die ik hoorde en de enge beesten die ik zag, kon ik niet goed slapen.
Ik werd vaak wakker en huilde dan heel veel. Ik vroeg dan aan mama om mijn kussen uit te schudden zodat de stemmen weggingen maar ze kwamen altijd terug! Voor dat Bénazir bij ons kwam heb ik haar een keer op de laptop gezien, dat was echt cool!
Toen konden we praten met elkaar en Bianca trok hele gekke bekken, dat was grappig!
De dag dat Bianca naar ons kwam zijn mijn zusje en ik naar onze tante gegaan! s’Avonds mochten we even langskomen.
Toen ik binnen kwam had mijn mama een gekke ketting om haar nek en papa ook en Bianca was niet alleen bij ons. Die ketting vind ik nu leuk, ik heb ze op mijn kamer. Ik heb ook nog een hele mooie bijzondere ketting van Bianca gekregen die glinstert heel mooi. Die speciale heb ik onder mijn kussen liggen. Soms wil ik hem aan voor naar school maar dat mag ik niet van mama.
Toen ik op mama haar schoot zat legde Bianca haar handen op mijn schouders. Eventjes daarna ging ze zitten maar een andere mevrouw kwam toen, ik kreeg het heel erg warm.
Mijn zusje zat bij F. op schoot en die legde ook zijn handen op haar.
Daarna kregen we snoep en hebben we met z’n allen de Kabouter Plopdans gedaan! Dat was heel leuk en Bianca die deed heel gek! Ik heb ook een keer een foto van haar gezien met een oranje pluk i.p.v een witte pluk dat was met voetbal geloof ik. Ze leek toen wel op een Bizon!
Na het dansen zijn we terug naar mijn tante gegaan om te gaan slapen want Bianca was nog niet klaar.
Ik heb nu geen stemmen en beesten meer op mijn kamer en ik huil s’nachts niet meer.
Bianca is nog wel eens terug geweest en toen vond ze mijn geknutselde kerstbal de allermooiste in onze boom!!!
Doei
M. uit Lommel
