Dat het leven niet altijd over rozen gaat, daar zijn de meeste mensen wel achter. Het leven van een mens verloopt vaak in golfbewegingen. Je hebt een periode waarin alles je mee zit en dan voel je jezelf op de top van de wereld. En dan zomaar uit het niets kan deze positieve golf omslaan, en beland je in een diep dal. Een dal waar je vaak maar moeilijk uit kan komen, omdat je niet weet hoe je er in beland bent. Of omdat je geen uitgangen ziet. Toch heeft ieder dieptepunt die je bereikt in je leven een nut. Alleen moet je zelf ontdekken hoe, wat en waarom je in deze situatie zit.

Je kunt je leven het beste vergelijken met een plastic tasje. Met een plastic tasje op zak ga je winkelen. Alles wat je tegenkomt en je leuk, zielig of nuttig vindt, neem je mee en stop je in je plastic tasje. Spullen die voor jou bedoeld zijn, maar ook voor dierbare personen om je heen. Het tasje wordt steeds zwaarder, maar af en toe zet je het even naast je op de grond om jezelf te ontlasten. Als je het tasje weer oppakt, snijden de handvatten in je hand en daarom wissel je telkens weer van hand. Als je aan het kijken bent naar een nieuw product gebeurt er plotseling een ramp. Eén van de plastic handvatten breekt en alles wat in het tasje zat, rolt nu over de grond. Haastig probeer je alles te verzamelen en je schaamt je voor je omgeving dat juist dit je overkomt. Sommige producten kun je makkelijk oppakken, maar andere zijn wat verder weggerold en daardoor niet meer binnen je reikwijdte. Inwendig ben je in paniek en met man en macht probeer je controle te krijgen over de situatie. Dan knielt naast je een persoon en helpt je om je spullen te verzamelen. Je bent dankbaar voor deze hulp, maar nog steeds weet je niet hoe je al je spullen mee moet krijgen die in je tasje zaten. Je kunt het handvat wel even vastmaken, maar het gewicht van de spullen zal het weer spoedig laten knappen. De enige oplossing is dat je de inhoud van het tasje vermindert zodat het niet meer knapt.

Daar zit je dan tussen je berg spullen. Je moet een keuze maken welke spullen er in het tasje mee kunnen en welke je terug moet geven. Kies je voor de spullen die voor een ander zijn of kies je voor spullen die voor jezelf zijn? Als je zorgvuldig hebt overwogen welke spullen je meeneemt en wat het tasje kan dragen, ga je verder, maar wetende dat er niets meer in het tasje past. Dan ontdek je dat je ook erg kan genieten van alleen kijken naar de spullen en dat je ze niet perse hoeft mee te nemen. En plotseling merk je dan ook dat er nog steeds te veel spullen in je tasje zitten die je helemaal niet nodig hebt en ook die breng je terug. Hoe langer je winkelavontuur duurt, hoe meer spullen je terugbrengt in plaats van verzamelt.

Het dieptepunt in je leven is een bezinningsmoment waarop je moet gaan kijken wat werkelijk belangrijk is in je leven. Kijken welke dingen je in je ‘tasje’ hebt zitten die eigenlijk er niet in horen. En jezelf dan afvragen: moet ik ze wel meedragen en wat brengt het me? Tuurlijk kun je door blijven lopen en het handvat van het tasje weer herstellen, maar het blijft een feit dat de spullen te zwaar zijn voor het tasje. Alleen wat spullen eruit halen, zal ervoor zorgen dat het niet verder knapt.

Een dieptepunt is een kans die je geboden wordt om even stil te staan bij allerlei zaken. En dan kijken hoe je deze kan en wil veranderen. Maar het is ook een mogelijkheid om te kijken naar de dingen die je hebt en daar dankbaar voor te zijn, waardoor je vanzelf zal merken dat je minder je focus zal hebben op de dingen die je mist. Een dieptepunt kan een heel nuttig moment zijn als je even leert stil te staan waarom dit moment in je leven er is. Een dieptepunt kan het begin van een hoogtepunt worden.

Deel je mee voor iemand die net deze info nodig heeft?