Twintig procent van de wereldbevolking is extreem gevoelig en ontvangt overmatig veel prikkels waar ze niets mee kunnen doen. Overprikkeling is het gevolg en dat brengt soms vervelende klachten met zich mee, zoals: hoofdpijn, concentratieproblemen, teruggetrokken- of druk gedrag, woedeaanvallen en/of buikpijn.
Maar wat moet je ermee als je kind ermee te kampen heeft en dagelijks klaagt over buikpijn?
Kinderen die zo gevoelig zijn, oftewel HSP-ers zijn, moeten zich afsluiten om zo min mogelijk prikkels te ontvangen. Ze isoleren en ze weghouden van zaken waar ze overprikkeld van kunnen raken is niet altijd de juiste oplossing. Je moet er juist voor waken dat je niet een glazen kooitje voor ze maakt waar ze in moeten leven. Als ze dan op latere leeftijd wel noodgedwongen in een omgeving geplaatst worden waar ze van overprikkeld raken, kan dit ernstige gevolgen hebben.
Een burn-out is een veel gehoorde klacht bij HSP-ers, maar ook depressies. Een sociaal isolement waar ze zichzelf in plaatsen komt regelmatig voor, omdat ze vaak de drukte en negatieve energieën niet aan kunnen.
Mijn advies is om gevoelige kinderen te leren hoe ze met hun gevoeligheid moeten omgaan, want de maatschappij zal zich later niet naar hen schikken.
Je kunt immers als ouder ook niet mee naar het eerste sollicitatiegesprek om te zeggen dat je kind lief is, maar wel een HSP-er waar men rekening mee moeten houden, toch?
Het kind zal zijn gevoeligheid moeten integreren in de maatschappij waar men er geen rekening mee houdt, en uiteindelijk weerbaar worden.
Afsluittechnieken voor gevoelige kinderen zijn zo makkelijk uitvoerbaar dat het binnen een paar seconden gedaan kan worden, zonder dat de omgeving het door heeft.
Goede afsluittechnieken zijn toepasbaar is crisissituaties, zodat er gelijk rust wordt verkregen. Rust doordat de voelsprieten worden ingetrokken en dat is nou net wat een HSP-er af en toe even nodig heeft.
Deel je mee zodat er meer duidelijkheid komt voor HSP-ers?